Elke keer als ik zie dat er een expositie is van een Nederlander, voel ik me altijd wel een beetje verplicht om er naar toe te gaan. Zo ben ik al drie keer op stap geweest:
De eerste was de expositie 'De Stijl' van Mondriaan in Centre Pompidou, welke zeker de moeite waard. Wat me was opgevallen, is dat de Fransen Mondriaan als 'Mondrian' schrijven. Het leek me wel heel erg als ze in zo'n grote expositie een typefout zouden maken. Ik was er al bijna op afgestapt om er iets van te gaan zeggen, toen ik op een andere blog over Parijs van een Nederlander die zich daar blijkbaar ook over had verwonderd, las dat de fout, toch geen fout is. Mondriaan heeft zo'n twintig jaar in Parijs gewoond. De Fransen konden z'n echte naam alleen niet goed uitspreken. Om het dus allemaal wat makkelijker te maken, heeft Mondriaan van z'n naam een 'a' ingeslikt tot Mondrian. (Wat ik trouwens ook bij mezelf herken: Willemijn is een onmogelijke naam voor de Fransen, dus heb ik hem vervormd tot Wilemine. En zelfs dat is voor sommigen nog te lastig.)
De tweede expositie was van Aernout Mik in het Jeu de Paume (de naam dankend aan Napoleon III die tenniste in de hal van het gebouw). Ik kende meneer Mik niet qua naam, maar goed, een Nederlander is een Nederlander, dus ik moest er naar toe. Alhoewel ik meestal over het Jeu de Paume heel tevreden ben, sprak deze expositie mij totaal niet aan. Drie kamers met elk een, naar mijn mening, oninteressante film, en dat dan voor 5 euro. Ik ging beduusd de deur weer uit, had er toch wel iets meer van verwacht...
De derde expositie heb ik afgelopen donderdag bezocht: Kees van Dongen in Musée d'Art Moderne. Ik was al eerder naar Basquiat, Larry Clark en de permanente expositie geweest, waar ik steeds erg tevreden uitliep, goedbestede 5 euro's. Donderdag was ik er weer, het pinapparaat was stuk dus ik ben zelfs nog extra heen en weer gegaan om te pinnen. (Alwéér trouwens, toen Anneke er was, konden we daardoor dus niet naar Basquiat. Ik kon gelukkig wel later terug komen.) Toen dus een kaartje kopen. De mevrouw achter de balie moest even een paar tellen denken toen ik vroeg om 'un billet pour l'exposition de Kees van Dongen, s'il vous plaît'. 'Aaah!' riep ze, 'Kes van Dongèèèèn'. Ja die ja.. Fransen en Nederlandse namen, het is wat. In elk geval was de expositie zeker de moeite waard. Ik ben benieuwd wat de volgende zal zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten